Het is een diep geworteld en plezierig gebruik om elkaar in deze tijd van het jaar het allerbeste te wensen, maar er valt ook iets op af te dingen. Een wens is namelijk –hoe vriendelijk bedoeld ook– nogal impotent. De ontvanger krijgt er hopelijk een prettig gevoel door, maar dat is kortstondig en helpt haar/hem –zolang er geen toverstokjes bestaan– geen stap verder. De wens zelf verschaft geen geluk, zorgt niet voor voldoende voedsel, geeft geen hulp bij de verhuizing en verlost niemand uit een isolement. Kortom, de beste wensen hebben per definitie iets gemakzuchtigs.
Dit in tegenstelling tot goede voornemens. Dat is andere koek: geen vrijblijvend wensje maar onszelf stevig onder handen nemen om iets voor elkaar te krijgen. Behalve dat zelfs voornemens die ons eigen directe heil betreffen vaak al snel sneuvelen door gebrek aan volharding en discipline. Zelfs stoppen met roken of afvallen, toch echt bewezen nuttig, we krijgen het maar moeizaam of niet voor elkaar. Dat doet vrezen voor het lot van meer onbaatzuchtige voornemens; je oude moeder vaker bezoeken, schenken aan een goed doel, de buurvrouw een pannetje soep brengen, anderen respectvoller bejegenen.
Helaas blijkt er vaak een lange weg te gaan tussen wensdroom en daad wanneer die de beheersing van primaire neigingen betreft. Ja, we spreken uit ervaring.
Juist daarom toch een goede wens: dat we met z’n allen meer discipline zullen kunnen vinden en opbrengen om het belang van de ander werkelijk centraal te stellen. Niet uit zoetige braafheid, maar omdat ieders leven daar plezieriger van wordt. Ook in 2014 begeleiden wij u graag bij het omzetten van intenties in daden die heilzaam uitpakken voor iedereen.
